39. Mieć wyobraźnię miłosierdzia - podsumowanie

            9 maja Szkolne Koło Wolontariatu wzięło udział w powiatowym finale konkursu „Mieć wyobraźnię Miłosierdzia”. Naszymi opiekunami byli Pani Marysia Kolasa oraz ks. Dariusz Biernat. W finale braliśmy udział wraz z 9 innymi szkołami. Prezentowaliśmy całoroczną pracę Szkolnego Koła Wolontariatu, a nasz projekt w tym roku zatytułowaliśmy Drogowskazy miłości. Tymi drogowskazami są: miłość, przyjaźń, wspólnota, świętość, radość i nadzieja. Każdy z drogowskazów prezentował inne wydarzenie organizowane przez wolontariat: przedstawienia, kiermasze, spotkania itp.

Na końcu, podczas piosenki, na scenę wszedł Adrian Markuś przebrany za Jezusa niosącego drogowskaz z napisem „Niebo”. Kiedy go zobaczyłyśmy, od razu na naszych twarzach pojawiły się uśmiechy. :) Akompaniamentem zajęły się Małgorzata Maślona, która grała na pianinie, Zuzanna Krystian – skrzypaczka oraz Olivia Bałys grająca na ukulele.

            Pomimo że nie zdobyliśmy żadnego miejsca w tym konkursie, to wszyscy świetnie się bawiliśmy. Podczas podróży oraz na miejscu śpiewaliśmy różne piosenki. Oczywiście obowiązkowym utworem w naszym repertuarze była piosenka Pół kroku stąd z filmu Vaiana: skarb oceanu. Inni patrzyli na nas z niepokojem, ale dla nas w tamtym momencie było najważniejsze, że świetnie się bawimy.

            Parę dni później nasz program artystyczny pokazaliśmy w szkole. Sądząc z reakcji publiczności, nasze przedstawienie podobało się większości naszych koleżanek i kolegów. Najmniej ważne w tym przedsięwzięciu było to, co otrzymamy, czyli nagrody, oklaski, słowa uznania. Cieszyliśmy się, że za każdym razem mogliśmy zrobić coś dobrego. Wiedzieliśmy, że spotykamy się ostatni raz w takim gronie, ponieważ w tym roku klasy 8 i III gimnazjum opuszczają mury naszej szkoły.

            Myślę, że wolontariat uczy pomagania ludziom, pracy nad samym sobą, życzliwości, poświęcenia i pokory. Te wartości są najważniejsze – nie korzyści, na które liczymy. Wiele osób z pewnością znalazło coś dla siebie w naszym projekcie i liczę na to, że coraz więcej osób będzie przychodziło na spotkania wolontariatu. „Nie potrafimy robić wielkich rzeczy. Możemy robić rzeczy małe, za to z wielką miłością” (Matka Teresa z Kalkuty).                         

Dominika